-
1 ukąsić się w język
= ugryźć się w język -
2 ugryźć się w język
= ukąsić się w język прикуси́ть язы́к -
3 język
сущ.• ежик• язык* * *,\języku язык;czubek \języka кончик языка; \język obcy, ojczysty иностранный, родной язык; w jakim \języku? на каком языке?; ● \język spustowy спусковой крючок; być ciętym w \języku быть острым на язык; zasięgnąć \języka разузнать, разведать; strzępić (zdzierać) \język трепать языком; ugryźć (ukąsić) się w \język прикусить язык; trzymać \język za zębami держать язык за зубами;
\język kołkiem staje, \język kołowacieje komuś язык прилип к гортани у кого-л.* * *мязы́кczubek języka — ко́нчик языка́
język obcy, ojczysty — иностра́нный, родно́й язы́к
- być ciętym w języku - ukąsić się w językw jakim języku? — на како́м языке́?
- trzymać język za zębami
- język kołkiem staje
- język kołowacieje komuś -
4 ugryźć się
-
5 ugryźć\ się
сов. укусить себя;● \ugryźć\ się się w język прикусить язык
+ ukąsić się
См. также в других словарях:
ugryźć — dk XI, ugryzę, ugryziesz, ugryź, ugryzł, ugryźli, ugryziony 1. «odciąć, oddzielić kawałek czegoś zębami» Ugryźć kawałek chleba, kawałek jabłka, jabłko. ◊ Nie móc czegoś (np. zagadki, zadania matematycznego) ugryźć «nie móc czegoś zrozumieć,… … Słownik języka polskiego
